ဖ်က္မရေသာအတိတ္ ၂ - ငစေနႏွင့္က်ဴရွင္

ငစေနတစ္ေကာင္ က်ဴရွင္တက္ရမည္ဟု သတင္းေကာင္းလာေပးသူမွာ အစ္မႀကီးျဖစ္သည္။ ငစေန သူငယ္တန္းကို တစ္ကယ္စတက္သည့္အခ်ိန္တြင္ သူက ၅ တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္ေနၿပီ။ သူတက္သည့္ က်ဴရွင္မွာ ငစေနတို႕ႏွင့္ တစ္လမ္းတည္း ... အိမ္မွ ၅ မိနစ္ခန္႕ လမ္းေလွ်ာက္ရေသာ အကြာအေ၀းမွာရွိေလသည္။ ဆရာမွ ေဒၚတင္လွ မွာ သေဘာေကာင္းလွသည္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ အလယ္တန္းျပဆရာမ လုပ္ရင္း အိမ္တြင္လည္း ကေလးမ်ားကို ၀ိုင္းက်ဴရွင္သေဘာမ်ိဳး စာသင္ေပးေသးသည္။

ငစေနမွာ ထိုကိစၥကို သိပ္မေက်နပ္ခ်င္၊ ထိုစာမ်ားကို ေက်ာင္းေပ်ာ္ တစ္ႏွစ္တက္စဥ္က ငစေန သင္ၿပီးသား၊ အကုန္သိသည္။ ဒါေပမယ့္ ျပႆနာကျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းတြင္ ပထမဆံုး လပတ္စာေမးပြဲေျဖေသာအခါ ငစေနက လူ ၃၆ ေယာက္တြင္ အဆင့္ ၁၀ ရၿပီးငစေန႕ အေမရံုးမွ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏ သမီးက အဆင့္ ၁ ရေသာအခါတြင္ စေလသည္။ အေမက ငစေန႕ကို ဆူေတာ့သည္။ နင္က အသံုးမက်လို႕ အဆင့္ ၁၀ ပဲရတာ။ ဟိုက အဆင့္ ၁ ေတာင္ရတာ အရမ္းေတာ္တာေပါ့ ... ဘာေပါ့ ညာေပါ့ ... စသျဖင့္ေပါ့ေလ။ ၅ ႏွစ္သား ငစေန၏ အိုင္က်ဴျမင့္ပံုကို ၾကည့္ပါဦး

"အေမကလဲ ဟိုက ညံ့လို႕ ၁ ပဲရတာ၊ သားက ၁၀ ေတာင္ရတာဆိုေတာ့ သူ႕ထက္ ပိုေတာ္တာေပါ့"

ဟု ျပန္ေျပာသည္ ဟူသတတ္။ အဲဒလုိ လူတတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး ေျပာၿပီသကာလ အေမက အစ္မႀကီးကို ငစေန က်ဴရွင္တက္ေရးအတြက္ အာဏာကုန္လႊဲအပ္ကာ စံုစမ္းခိုင္းေလသည္။ သို႕ႏွင့္ ငစေနတစ္ေယာက္ က်ဴရွင္ဆုိေသာအရာႏွင့္ ထိေတြ႕ခြင့္ ရသြားေလေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တုန္းက ငစေနအေတာင့္တဆံုး အခ်ိန္တစ္ခုကို ေျပာပါဟုဆိုလွ်င္ မီးပ်က္ေသာအခ်ိန္ဟုသာ ေျပာရေပမည္။ မီးကလဲ ပ်က္ခဲလွသည္။ တစ္ပတ္ေနလို႕မွ တစ္ခါမပ်က္၊ ပ်က္လွ်င္လဲ ၅ မိနစ္ေလာက္သာ၊ ၅ မိနစ္ထက္ ေက်ာ္သည္ႏွင့္ ငစေန႕အေဖက လွ်ပ္စစ္ဌာနသို႕ ဖုန္းဆက္ေလေတာ့သည္။ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဟိန္းေဟာက္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ဓါတ္တိုင္သို႕ ေလွခါးတပ္ထားေသာ E-2000 ကားႀကီး ေရာက္ရွိလာကာ ျပင္စရာရွိသည္ကို ခ်က္ခ်င္းျပင္၍ မီးျပန္လာစၿမဲျဖစ္သည္။ ငစေနတို႕ အိမ္ႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ဌာနက ကားျဖည္းျဖည္းေမာင္းလွ်င္ ၅ မိနစ္ခန္႕သာ ေမာင္းရေလသည္။ ငစေန ေတာင့္တေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးကား လွ်ပ္စစ္ ထရန္စေဖာ္မာ ထေပါက္ေသာ အခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ ၁ ရက္ခန္႕အခ်ိန္ယူျပင္ဆင္ရတတ္သည္။ ထိုသို႕ လွ်ပ္စစ္မီး အခ်ိန္ၾကာၾကာ ပ်က္ျခင္းကို ေတာင့္တရသည္မွာ အေၾကာင္းအရင္း ၂ ခုရွိေလသည္။ ပထမ အေၾကာင္းအရင္းကား မီးပ်က္ေသာရက္တြင္ က်ဴရွင္ တက္စရာမလိုျခင္းႏွင့္ ဒုတိယ အေၾကာင္းအရင္းမွာ ႏို႕ေအးေခ်ာင္း စားရျခင္းတို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဘယ္က ႏို႕ေအးေခ်ာင္းက ေရာက္လာသနည္း။ ရႈပါမိတ္ေဆြ၊ က်ဴရွင္သင္ေသာ ဆရာမတို႕အိမ္တြင္ ႏို႕ေအးေခ်ာင္းလဲ ေရာင္းေသးသည္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္၍ ေရာင္းျခင္းမဟုတ္၊ ဖိုးလမင္းတံဆိပ္ ႏို႕ေအးေခ်ာင္းကို ေအာ္ဒါမွာ၍ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္ကာ ေရာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ မီးပ်က္၍ ေရခဲေသတၱာမ်ား အလုပ္မလုပ္လွ်င္ ဆရာမက မေပ်ာ့တစ္ေပ်ာ္ျဖစ္ေနေသာ ႏို႕ေအးေခ်ာင္းမ်ားကို ဇလံုႀကီးႏွင့္ထည့္၍ ငစေနတို႕ တပည့္မ်ားကို ေကၽြးေမြးေလေတာ့သည္။ ငစေနတို႕ကား ေပ်ာ္မဆံုးေတာ့။

ထိုအေပ်ာ္မ်ားမွာ ၁ ႏွစ္ခန္႕အၾကာ ၁၉၈၈ တြင္ ႏို႕ေအးေခ်ာင္းႏွင့္အတူ အရည္ေပ်ာ္ကုန္ေလ၏။