ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕သတို႕သမီး

ေခတ္အဆက္ဆက္ရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာ၊ ဘ၀တို႕ စီးဆင္းရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈတို႕ေမြးဖြားရာ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းတို႕ရဲ႕ သခၤ်ဳိင္း၊ အမိျမန္မာရဲ႕ ေမြးခ်င္း ညီအစ္မ ... “ဧရာ၀တီ”။ သူဟာလဲ တို႕အားလံုးရဲ႕ မိခင္ပါပဲ။ ေခတ္အဆက္ဆက္၊ ရာဇ၀င္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ အၿပံဳးမပ်က္ လက္ဆက္ခဲ့တယ္။ ေခတ္ေတြ သာေျပာင္းသြားတယ္ သူကေတာ့ ဆက္လက္ စီးဆင္းေနၿမဲ ...

ဒါက အေကာက္ေတာင္ေပၚကေန ရိုက္ထားတဲ့ပံုပါ။

ထံုးဘိုမွ အေကာက္ေတာင္ကို သြားေနတုန္း ရိုက္ထားတာ


ျမစ္ကမ္းပါးက ဘုရားဆင္းတုေတြ (Exposure meter ေၾကာင္သြားလို႕ lighting burn ျဖစ္သြားတယ္)

ထံုးဘို ဆိပ္ကမ္းမွာ သေဘၤာေတြ ကပ္ထားတယ္

ထံုးဘိုဆိပ္ကမ္း

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ျမရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမ၊ ထံုးဘိုၿမိဳ႕

အေဖ့အိမ္

ဒါ အေဖ့အိမ္ေပါ့။ အရင္တုန္းကေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေဆာ့ကစားဖူးၾကတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာေတြနဲ႕လဲ ႀကံဳဖူးၾကတယ္။ ခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေလရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္

အိမ္က ယူလာတဲ့ hard-drive ကို အခုမွပဲ မေမ ေကာင္းမႈနဲ႕ သူ႕ external HDD drive ငွားၿပီးေတာ့ file ေတြ ျပန္ဖြင့္ျဖစ္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက Sakura Tower အေပၚဆံုးထပ္ကေန ရိုက္ယူထားတဲ့ ပံုေလးေတြ႕လို႕ အမွတ္တစ္ရ ျပန္တင္မိတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းလဲ Sakura Tower ေပၚကေန ရိုက္ထားတဲ့ပံုေတြ ၾကည့္ေနရတာ မ်ားၿပီ။ အေျပာင္းအလဲေလးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ဟာ အခုေရာ အဲဒီလို စိမ္းစိုေနတုန္းပဲလား။ လွပေနတုန္းပဲလား လို႕ ေတြးေနမိတယ္။ ဟိုေန႕က GTalk မွာ Status ကို “စိမ္းေနဦးမည့္ ကၽြန္ေတာ့္ေျမ” လို႕ တင္ထားမိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လွမ္းေအာ္တယ္ ... “စိမ္းေတာ့စိမ္းတယ္ ... ပုတ္သင္ညိဳစိမ္း” တဲ့။

ဗိုလ္အုန္းသီး

ခုရက္ပိုင္း အင္တာနက္ထဲ ေလွ်ာက္သြားရင္း paddle car လွလွေလးေတြေတြ႕လို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက စီးခဲ့ရတဲ့ ဗိုလ္အုန္းသီး သံုးဘီး၊ ေလးဘီး၊ ဂ်စ္ကားေလးေတြကို သတိရတာနဲ႕ ျပန္တင္ေပးလိုက္တာ။ ငစေန သူငယ္ျပန္ေနၿပီလို႕ေတာ့ မေျပာနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။

nine - eleven

ဒီ art-work ကေတာ့ ငစေနကိုယ္တိုင္ ရံုးက presentation တစ္ခုအတြက္ create လုပ္ထားတာေလးပါ။

KL သို႕အလည္တစ္ေခါက္ - ၄ ကိုေရးၿပီး publish လုပ္လိုက္ေတာ့ ပထမဆံုး သတိထားမိတာက post ေရးတဲ့ ေန႕စြဲပါ။ Tuesday, September 11, 2007 လို႕ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ ေအာ္ ... 9-11 ေတာင္ တစ္ႏွစ္ထပ္ေရာက္လာျပန္ၿပီ လို႕ ေတြးမိပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ ႏွစ္တုန္းက အဲဒီေန႕ဟာ ကမၻာကို တုန္လႈပ္ေစခဲ့တဲ့ ေန႕ေပါ့။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္ နံနက္ ၈း၄၆ မွာ ခရီးသည္တင္ ေလယာဥ္ႀကီးတစ္စင္း ဟာ ခပ္နိမ့္နိမ့္ ပ်ံ၀ဲလာၿပီး North Tower of the World Trade Centre (WTC1) ကို တည့္တည့္ႀကီး ၀င္တုိက္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ့ New York ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြ လန္႕ႏိုးကုန္ၾကပါတယ္။ ၅ မိနစ္အတြင္းမွာပဲ World Trade Centre Twin Towers နားမွာ မီးသတ္ကားေတြ လူနာတင္ယာဥ္ေတြ၊ ရဲပတၱေရာင္ကားေတြ ျပည့္ႏွက္သြားပါတယ္။ WTC1 ကို ေလယာဥ္တစ္စင္း ၀င္တုိက္တယ္ဆိုတာ သိလိုက္ေပမယ့္ ဘယ္ကလာတဲ့ေလယာဥ္လဲ ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ၀င္တိုက္တာလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကပါ။ သတင္းဌာနေတြက သတင္းေတြ ဆက္တိုက္ လႊင့္ေပးၾကပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ California ကိုသြားတဲ့ ေလယာဥ္ ၄ စီး မနက္ ေစာေစာပိုင္းတုန္းက ျပန္ေပးဆြဲခံရတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႕ အခု ၀င္တိုက္တဲ့ေလယာဥ္ဟာ အဲဒီ ေလယာဥ္ ၄ စီးထဲက တစ္စီးျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ ခန္႕မွန္းခ်က္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။

ေျပာေနဆိုေနၾကတုန္းမွာပဲ မနက္ ၉း၀၂ မွာ ေနာက္ထပ္ ေလယာဥ္တစ္စီး ထပ္ေပၚလာၿပီး South Tower (WTC2) ကို ထပ္ ၀င္တိုက္လိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခု မဟုတ္မွန္း လံုး၀ ေသခ်ာခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ိန္ဟာ အေတာ္ေလး ေနာက္က်ခဲ့ပါၿပီ။ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုး မိုးေမွ်ာ္တိုက္ညီေနာင္ဟာ မီးခိုးတလူလူနဲ႕ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈကို ခံစားလိုက္ရပါၿပီ။ ေနာက္ ၃၅ မိနစ္အၾကာ နံနက္ ၉း၃၇ မွာ Pentagon စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ေနာက္ထပ္ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္တစ္စီး ၀င္တိုက္လိုက္ၿပီလို႕ သတင္းဌာနေတြက ေၾကျငာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လူေတြဟာ ေဆာက္တည္ရာမရ လႈပ္ရွားကုန္ၾကပါေတာ့တယ္။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ ... ကမၻာ့စီးပြားေရးအခ်က္အျခာ၊ ကမၻာ့ စစ္ေရးနဲ႕ မဟာဗ်ဴဟာ ထိပ္တန္း အခ်က္အျခာေနရာေတြကို လူတစ္စုက စနစ္တက် အကြက္က်က် စီစဥ္ၿပီး တိုက္ခိုက္လိုက္ၿပီဆိုတာ ထင္ရွားေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူဘယ္သူလဲ ... ဘယ္ကေနၿပီးေတာ့ ဒီေလာက္ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ တိုက္ခိုက္မႈမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ခဲ့တာလဲ၊ ဒီကိစၥကို ဘာမဆို အၿမဲတမ္း ႀကိဳသိေနပါတယ္ ဆိုတဲ့ FBI, CIA, NSA ဌာနေတြက ဘာလို႕ ႀကိဳမသိခဲ့ၾကတာလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အေျဖမေပးႏိုင္ၾကပါဘူး။ သူတို႕ သိတာဆိုလို႕ North Tower ကို ၀င္တိုက္တဲ့ေလယာဥ္ဟာ American Airline က Boeing 767-233ER အမ်ိဳးအစား၊ Boston ကေန Los Angeles ကို ထြက္ခြာလာတဲ့ Flight No. 11 ေလယာဥ္၊ South Tower ကို၀င္တိုက္တဲ့ ေလယာဥ္က United Airlines က Boeing 767-222 အမ်ိဳးအစား Boston ကေန Los Angeles ကိုထြက္ခြာလာတဲ့ Flight No. 175 ေလယာဥ္၊ Pentagon ကို ၀င္ေဆာ္သြားတာကေတာ့ American Airline ရဲ႕ Boeing 757-233 အမ်ိဳးအစား Flight No. 77 ေလယာဥ္ေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႕ ေလယာဥ္ေပၚက ခရီးသည္ေတြ တစ္ေယာက္မက်န္ အသက္ဆံုးရံႈးကုန္တယ္ ဆိုတာပဲ ရွိပါတယ္။

နံနက္ ၉း၅၉ မိနစ္မွာ ဒုတိယေျမာက္ ၀င္တိုက္ခံရတဲ့ South Tower (WTC2) ဟာ ၀င္တိုက္လိုက္တဲ့ ေလယာဥ္က ေလယာဥ္ဆီ ဂါလံ ၂၀,၀၀၀ ေက်ာ္နဲ႕ ၅၆ မိနစ္ၾကာ မီးေလာင္ကၽြမ္းခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ ခံႏိုင္၀န္အား ဆံုးရံႈးမႈ (structural failure) ေၾကာင့္ ၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားပါေတာ့တယ္။ North Tower (WTC1) ဟာလဲ နံနက္ ၁၀း၂၈ မွာ (structural failure) နဲ႕ပဲ ၿပိဳက် ပ်က္စီးသြားပါတယ္။ Tower ႏွစ္ခုထဲမွာ မီးေလာင္မႈေၾကာင့္ ပိတ္မိေနသူေတြ၊ ပိတ္မိေနသူေတြကို ကယ္ဆယ္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနတဲ့ မီးသတ္သမားေတြ၊ North Tower ကို ေလယာဥ္၀င္တိုက္ခံရခ်ိန္မွာ ပထမဦးဆံုးေရာက္လာတဲ့ ကယ္ဆယ္သူေတြ အားလံုးဟာ ေမွ်ာ္စင္ညီေနာင္ရဲ႕ အပ်က္အစီးပံုေအာက္မွာ မရႈမလွ အသက္ေပ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနနဲ႕ အနီးဆံုးမွာရွိေနတဲ့ Tower No. 7 (WTC7) ဟာလဲ ေမွ်ာ္စင္ညီေနာင္ၿပိဳက်မႈကေန ထြက္ေပၚလာတဲ့ အပ်က္အစီးအပိုင္းအစေတြ ရိုက္ခတ္ခံရတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ညေန ၅း၂၀ မွာ ထပ္မံ ၿပိဳက်ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ဒီကိစၥကို စီစဥ္ခဲ့တဲ့သူေတာင္မွ ဒါကို အံ့ၾသေကာင္း အံ့ၾသေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ပ်က္စီးမႈကေတာ့ ေၾကာက္ခမန္းလိလိပါပဲ။

to be continue ...

KL သို႕အလည္တစ္ေခါက္ - ၄

ကဲဗ်ာ။ တစ္ျခားဟာေတြ အသာထားၿပီး KL ကိုပဲ ဆက္သြားရေအာင္။

ရထားက ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းပါတယ္။ အျပင္မွာကေတာ့ မိုးက ရြာလိုက္ ရပ္လိုက္ပါပဲ။ ေနရာကြက္ၾကား ရြာေနတာ ျဖစ္မယ္လို႕ပဲ ခန္႕မွန္းရပါတယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္ေနေပမယ့္ ဖုန္းက battery က ကုန္လုနီးပါး ျဖစ္ေနတာနဲ႕ အသာေလး switch-off လုပ္ၿပီး အိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္ရပါတယ္။ ေတာ္ၾကာ မနက္ အေရးေပၚ ဆက္စရာႀကံဳတဲ့အခ်ိန္ battery ေဒါင္းသြားမွ ဒုကၡရယ္။ ငစေနလဲ ပါလာတဲ့ စာအုပ္ေလးဖတ္လိုက္၊ ဘီစကြတ္မုန္႕ေလး စားလိုက္ ေရေလးေသာက္လုိက္ လုပ္ေနေပမယ့္ ည ၁ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ မ်က္လံုးက ဘယ္လိုမွ ဖြင့္မရေတာ့တာနဲ႕ အိပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ရထားက အခ်ိန္စာရင္းအရ ငစေနဆင္းမယ့္ဘူတာကို မနက္ ၆း၁၈ မွာ ၀င္မွာမို႕ လက္ပတ္နာရီမွာ ၅း၄၅ alarm ေပးထားလိုက္ၿပီး စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ မနက္ နာရီ alarm သံၾကားလို႕ ႏိုးေတာ့ ကိုယ္စီးတဲ့့ တြဲတစ္တြဲလံုး ဘယ္သူမွ မထၾကေသးပါဘူး။ အျပင္မွာေတာ့ လင္းစျပဳေနပါၿပီ။ မၾကာခင္မွာပဲ ရထားက အရွိန္ေႏွးလာၿပီး ဘူတာတစ္ခုကို ၀င္ပါတယ္။ နာမည္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Seremban လို႕ ေရးထားတာနဲ႕ ငစေန ဆင္းရမယ့္ ဘူတာမဟုတ္ေသးဘူးဆိုၿပီး အသာ ထိုင္ေနလိုက္ပါတယ္။

မနက္ ၆း၂၀ ရွိသြားပါၿပီ ရထားႀကီးကေတာ့ သြားလုိ႕ေကာင္းတုန္းပါပဲ။ ငစေန႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ... အင္းေပါ့ေလ ... နည္းနည္း ေနာက္က်တာ ျဖစ္မွာေပါ့လို႕ ေတြးမိပါတယ္။ ၆း၃၀ ... ၆း၄၀ ေလာက္က်ေတာ့ ငစေန စိတ္ပူလာပါတယ္။ ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ ဘူတာမ်ား ေက်ာ္သြားၿပီလားလို႕ စိတ္ထဲက ေတြးမိပါတယ္။ ရထားေပၚက လူေတြကေတာ့ အိပ္တဲ့သူက အိပ္တုန္း။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲ ေျခဆန္႕လက္ဆန္႕ ... အိမ္သာသြားတဲ့သူကသြား နဲ႕ သူတို႕ကေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္းလိုပါပဲ။ ငစေန စီးတဲ့ရထားက Singapore - Kuala Lampur Night Express train ပါ။ KL မွာ ဂိတ္ဆံုးပါတယ္။ ငစေန ဆင္းမယ့္ဘူတာက KL မေရာက္ခင္ ၁ ဘူတာအလို Kajang ဘူတာပါ။ KL နဲ႕ 20 Km ပဲ ေ၀းပါတယ္။ တစ္ကယ္လုိ႕ ဘူတာေက်ာ္သြားရင္ေတာင္မွ အခု ခုတ္ေနတဲ့အရွိန္နဲ႕ဆိုရင္ KL ကို ေရာက္ဖို႕ေကာင္းေနၿပီမို႕ KL ကိုမ်ား ေက်ာ္ၿပီးေတာ့ Ipoh ဘက္အထိ ဆက္္သြားေနၿပီလားလို႕ လန္႕သြားမိပါတယ္။ တစ္ကယ္ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Ipoh မွာပဲ ဆင္းၿပီး Telok Intan မွာေနတဲ့ အစ္မကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီး လာေခၚခိုင္းရ ေကာင္းမလား ဘာလားနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေယာက္ယက္ေတြ ခတ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

Map of Malaysia and the rail-road across Malay Peninsula

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရထားႀကီးက ဥၾသတစ္ခ်က္ဆြဲၿပီး အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ဘူတာ ၀င္ခါနီးပါၿပီ ... နာမည္ကို ကမန္းကတန္း ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ... ဟုတ္ကဲ့ Kajang Station ပါခင္ဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ငစေန႕ရင္ထဲက အလံုးႀကီး ျပဳတ္က်သြားပါေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ ၆း၄၇ ပါခင္ဗ်ာ။ ၂၉ မိနစ္တိတိ ေနာက္က်ပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြကေတာ့ ရထားေနာက္က်တာကို အဆန္းမဟုတ္သလိုပဲ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၾက၊ ဆင္းတဲ့သူဆင္း အိပ္တဲ့သူ အိပ္ပါပဲ။ ဘူတာထဲက ထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာ ငစေန သိတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ လာသာလာခဲ့ပါ ... ငါက်ိန္းေသေပါက္ လာႀကိဳပါ့မယ္ လို႕ အာမဘေႏၱခံထားတဲ့ အစ္မ၀မ္းကြဲေရာ ... သူ႕အေမ၊ ငစေန႕အေဒၚေရာ ... ဘယ္သူမွ မရွိပါ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ အိတ္ထဲက ဖုန္းကို ျပန္ထုတ္ၿပီး switch-on လုပ္၊ ငစေန႕ အေဒၚ ဖုန္းကို လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့မွ ... သားေရ ... ခဏေစာင့္ဦး၊ အန္တီ အိမ္ခဏျပန္ေနလို႕။ ေနာက္ ၅ မိနစ္ဆိုေရာက္မယ္ လို႕ အန္တီက လွမ္းေျပာပါတယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ အၾကာမွာပဲ ငစေန႕ေရွ႕နားကို Proton Wira မီးခိုးေရာင္ေလး ထိုးရပ္လာလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီကိုယ္တုိင္ ကားေမာင္းၿပီး ငစေန႕ကို ျပန္လာေခၚတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အန္တီက သူ မနက္ ၆ နာရီကတည္းက ေစာင့္ေနတဲ့အေၾကာင္း ၆ နာရီခြဲေလာက္ က်ေတာ့မွ ဘူတာက ၀န္ထမ္းကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္က်ဦးမယ္ဆိုတာနဲ႕ အိမ္ခဏျပန္ၿပီး သမီးႀကီး ကို ရံုးလိုက္ပို႕ေပးေနရေၾကာင္း အခု သူ႕ရံုးကေန တစ္ဆက္တည္း ၀င္ေခၚတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။

we cried together that night

ငစေနတစ္ေယာက္ စိတ္ထဲမွာ အၾကည္ဓါတ္သိပ္မရွိတာနဲ႕ blog ကိုပစ္ထားခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက စီေဘာက္စ္ကေနတစ္မ်ိဳး၊ GTalk ကေနတစ္ဖံု စာျပန္ေရးဖုိ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကေပမယ့္ ငစေနတစ္ေယာက္ စာေရးမယ္ဆိုၿပီးလုပ္လုိက္တိုင္း ရင္ထဲမွာရွိတာေတြအတြက္ စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ စေနေန႕ညကေပါ့ ...

အဲဒီ စေနေန႕ည က ငစေန dinner တစ္ခုကိုသြားတယ္။ church တစ္ခုက လုပ္တဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးဆံုးတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ dinner ပါ။ ေဆြးေႏြးပြဲက အပတ္တိုင္း အဂၤါေန႕ ညဘက္မွာ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲကို ငစေနကေတာ့ ေလ့လာသူအေနနဲ႕ သြားတက္တာေပ့ါ။ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း၊ ေယရႈသခင္က လူသားေတြကို ကယ္တင္မယ့္အေၾကာင္း၊ ေဆတန္မိစာၦရဲ႕ ဆိုးသြမ္းယုတ္မာပံုေတြ၊ ေဆတန္ရဲ႕ရန္က ဘယ္လုိကာကြယ္ရမယ္ ဆိုတာေတြ သူတုိ႕ေျပာျပၾကတယ္။ ေျပာျပၿပီးတိုင္း အစုငယ္ေလးေတြခြဲၿပီး သူ႕အေတြ႕အႀကံဳ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳေတြ ဖလွယ္ၾကတယ္။ ၂ လ တိတိ အဲဒီ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို အပတ္တိုင္း လုပ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေအာင္ျမင္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္ ညစာစားပြဲကို စေနေန႕ညက Clementi Bible Center က Chapel of Joy မွာ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

ငစေနရယ္၊ ညီမ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ရယ္၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခဲ့ၾကလို႕ ဘုရားေက်ာင္းကိုလာတဲ့သူေတြအကုန္လံုး ျမန္မာ ဆိုတဲ့ အမည္တစ္ခုကို ေကာင္းေကာင္းသိေနၾကတယ္။ သူတို႕ထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြလဲရွိတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးၾကတဲ့သူေတြလဲ ရွိတယ္။ How's the lady doing? လုိ႕ စိတ္၀င္တစ္စားနဲ႕ လာေမးၾကတဲ့သူေတြလဲရွိတယ္။ ငါ့အိမ္က maid က ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ၊ ေတြ႕ရတာ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္လို႕ လာႏႈတ္ဆက္တဲ့သူလဲ ရွိပါရဲ႕။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာေတြပဲလုပ္ေနလုပ္ေန ျမန္မာေတြဟာ ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္တစ္ခုကို ထိန္းသိမ္းေနတာေတြ႕ရတာေတာ့ ဂုဏ္ယူစရာပါ။ ငါ့ maid က အရမ္း အက်င့္စာရိတၱေကာင္းတာ၊ ကေလးေတြကိုလဲခ်စ္တယ္၊ လူႀကီးေတြကိုလဲ ဂရုစိုက္တယ္။ ဟင္းခ်က္လဲေကာင္းတယ္ စသည္ျဖင့္ အေကာင္းဘက္ကခ်ည္းပဲ မွတ္ခ်က္ေပးေနတာေတြ ၾကားရတာ ဂုဏ္ေတာ့ ယူပါရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ maid က graduated ဆိုတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲစကားေလး ၾကားရတာေတာ့ နည္းနည္း ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ႏိုင္လွတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ စကၤာပူမွာ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္ေနတဲ့သူေတြထဲမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေတြ၊ ဘြဲ႕ရၿပီးသား ေတြ ပါေနေတြ႕ေနရတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄၊ ၅ လ ေလာက္ကတည္းကပါ။

အဲ ... လြဲကုန္ၿပီ။ ေအာင္ျမင္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္ပြဲမွာ ပထမဆံုး ညစာ စားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွိခိုးဆုေတာင္းသီခ်င္းေတြ သီဆိုၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ေတြက ေလ့လာသူအေနနဲ႕ တက္ေရာက္လာတဲ့သူ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ ဆုေတာင္းေပးၾကတယ္။ သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္က ငစေန႕ဆီလာၿပီး ညီေမာင္အတြက္ ဘာမ်ား ထာ၀ရဘုရားသခင္ဆီမွာ ဘာမ်ား ဆုေတာင္းေပးရမလဲလို႕ ေမးလာတယ္။ အကုန္လံုးကလဲ စိတ္၀င္တစား ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ ငစေန စဥ္းစားတယ္၊ တစ္ကယ္လို႕သာ ထာ၀ရဘုရားသခင္က ငါ့ေတာင္းဆုကို လက္ခံမယ္ဆိုရင္ ငါဘာဆုေတာင္းရမလဲ ... ကိုယ့္အတြက္ ဘာလိုလဲ။ ... ငစေန႕မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ တစ္ကယ္ေတာင္းဆုျပည့္မယ္ ေတာင္းသာေတာင္္းဆုိရင္ ငစေနတစ္ေယာက္ တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ထက္ရွည္ေအာင္ ေတာင္းလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီညက ငစေန႕အေတြးထဲမွာ လူေတြကို ျမင္ေယာင္ေနတယ္။ လူေတြ ... လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတဲ့သူေတြ၊ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနၾကတဲ့လူေတြ၊ ေသနတ္ေျပာင္းေအာက္မွာ ေခါင္းငံု႕ေနရတဲ့လူေတြ၊ သခင္အားရတိုင္း ကၽြန္ပါး၀ေနတဲ့ သေဘာက္သားေတြရဲ႕ဖိနပ္ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္ေနရတဲ့သူေတြ ... ငစေန႕အေတြးထဲမွာ အဲဒီျမင္ကြင္းေတြပဲ ခ်ာခ်ာလည္ေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ကို ငစေနေျပာလိုက္တယ္ ... “ငါ့အတြက္ ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လို႕ ... “ဒါေပမယ့္ ငါ့ထက္ လိုအပ္ေနတဲ့သူေတြရွိတယ္။ မင္းသူတို႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးပါ။ လူေတြ ... ငါ့ရဲ႕ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ... သူတို႕ေတြ ခံစားေနရတယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေနၾကတယ္။ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံေနရတယ္၊ သူတို႕ကို ကယ္တင္ဖို႕၊ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡေတြကလြတ္ေျမာက္ေစဖုိ႕ ထာ၀ရဘုရားသခင္ဆီမွာ ငါတို႕ ဒီညဆုေတာင္းရေအာင္” လို႕ ငစေန ဆက္ေျပာမိတယ္။ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ဟာ ငစေန႕ကို အလြန္အံ့ၾသတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕ ၾကည့္ေနတယ္။ သူသိတာေပါ့။ သူျမန္မာႏိုင္ငံကို သာသနာျပဳခရီးေတြ ထြက္ခဲ့ဖူးတာပဲ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို သူသိတာေပ့ါ။ ျမန္မာစကားေတာင္ အနည္းအက်ဥ္း တတ္ေသးရဲ႕။ ခုရက္ပိုင္း သူ သတင္းေတြ ၾကည့္ေနတာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆုိတာ သူေတြ႕တာေပါ့။ ဆရာေတာ္ စၿပီး ဆုေတာင္းတယ္၊ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္ၿပီး ဆုေတာင္းတယ္။ အားလံုး လြတ္ေျမာက္ဖို႕၊ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႕၊ အမွန္တရားဟာ အျမန္ဆံုးေရာက္လာဖို႕ .... ငစေနတစ္ေယာက္ ျမင္ကြင္းေတြ ေ၀၀ါးလာတယ္၊ သူကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ သူငိုေနၿပီ။ သန္း၆၀ ေသာ ညီအစ္ကိုေတြ၊ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းေတြ၊ အားလံုးအတြက္ ငစေန ငိုခဲ့မိတယ္။ ညီမေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူလဲ ငစေန႕လိုပါပဲလား ... သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ .... ဟာ ... သိကၡာေတာ္ရဆရာေတာ္ရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာလဲ မ်က္ရည္ေတြ အိုင္ထြန္းေနရဲ႕ ... က်န္တဲ့ သူေတြေရာ ... ငစေန အားလံုးကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ လူေတြ အားလံုး ကိုယ့္ထက္ေတာင္ပိုၿပီး သည္းသည္းထန္ထန္ ငိုေၾကြးေနၾကတယ္။

..... ဟုတ္ပါတယ္ ... ငစေနတို႕ အဲဒီညက အတူတူငိုခဲ့ၾကတယ္ .....

ထာ၀ရဘုရားသခင္ ေစာင္မေတာ္မူပါေစ ... အာမင္ ။