Tuesday, July 29, 2008

Money No Enough

Money No Enough ဆိုတာ အခု တစ္ေလာေၾကာ္ျငာေနတဲ့ စကၤာပူ ရုပ္ရွင္တစ္ကားပါ။ တစ္မင္တစ္ကာ အဂၤလိပ္စာကိုဖ်က္ၿပီး Singlish နဲ႕ Money No Enough လို႕ ေပးထားေလရဲ႕။ အခုအျဖစ္အပ်က္နဲ႕ တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ အဲဒီေခါင္းစဥ္ေလးပဲ ဆြဲသံုးလိုက္တယ္။

ဖိုးစေနတို႕ အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး ဆတ္ဆလူးပ်ားတုပ္ျဖစ္ေနရတဲ့အထဲ အျဖစ္ဆိုးပံုမ်ား ေျပာလဲေျပာခ်င္ရဲ႕ ေျပာျပန္ရင္လဲ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလို ျဖစ္ဦးမယ္။ ျဖစ္တာက ဒီလိုရယ္ ...

ဘဏ္ကတ္ကိုင္တာ အက်င့္ပါလာေတာ့ ဖိုးစေနတစ္ေယာက္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံကို မ်ားမ်ားစားစား မထည့္ထားတတ္။ ၂၀ - ၃၀ ခန္႕သာ အမ်ားဆံုး ထည့္ထားေလ့ရွိသည္။ ဘဏ္ကတ္နဲ႕ေငြေခ်လို႕ရတဲ့ေနရာမွန္သမွ် ကတ္ေလးထုတ္ထုတ္ ေငြေခ်ရတာ အရသာကိုေတြ႕လို႕။ ဒီလထဲ ေငြသံုးက နည္းနည္းမ်ားသည္။ သေဘာကလဲ ေကာင္းၿပီး ရံုးမွာ လုိအပ္တဲ့ပစၥည္းဝယ္တာေတြ၊ ဧည့္သည္ကို entertain လုပ္တာေတြမွာ ပိုက္ဆံက စိုက္ထားလိုက္ၿပီး လကုန္မွ ျပန္ claim လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ထားလုိက္တာေတြက ရွိေသးသည္။ ဒီၾကားထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား (ေကာင္မေလးမ်ား) က အေရးတစ္ႀကီး ပိုက္ဆံလိုေနသည္ဆိုလွ်င္လဲ သေဘာေကာင္းစြာ ထုတ္ေခ်းလိုက္ေသးသည္။ (ခု မေခ်းေတာ့ဘူး၊ မွတ္သြားၿပီ) အပ်င္းထူၿပီးေတာ့ ဘဏ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္က်န္လဲဆိုတာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ စစ္ေလ့မရွိ။

ဒီေန႕မနက္ ရံုးသြားခါနီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲၾကည့္ေတာ့ ၁၀ တန္တစ္ရြက္နဲ႕ အေၾကြနည္းနည္းပဲေတြ႕သည္။ မနက္စာနဲ႕ ေန႕လည္စာ ေလာက္ေသးတယ္ဆိုေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ ညေနက်မွ ပိုက္ဆံထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ရံုးသြား၊ မနက္စာနဲ႕ ေန႕လည္စာ စားလိုက္ေတာ့ ၁၀တန္ေလးလဲ ကုန္ေရာေပါ့။ ညေန ရံုးဆင္းေတာ့ Peninsula ဘက္ေအးေဆးေလွ်ာက္၊ လမ္းမွာ ေတြ႕တဲ့ ATM ကိုဝင္ၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေတာ့မွ ဇာတ္လမ္းက စေတာ့သည္။ စက္က ေငြထုတ္မေပး၊ error ပဲျပေနေလသည္။ ကမန္းကတမ္း balance check လုပ္လုိက္ေတာ့ လက္က်န္က ၇ က်ပ္ ဟူ၏။ လက္ထဲမွာရွိတာက အေၾကြ ၃ က်ပ္ေက်ာ္ေက်ာ္။ ကဲ ... အိမ္ျပန္ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားေလးကတာပဲေကာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး MRT ထဲ ဆင္းလာတုန္း ပါေလရာဖုန္းက ပက်ိပက်ိေအာ္ေလသည္။

"Incoming call from ဘုန္းႏိုင္ .... "

“ေဟ့ေကာင္ ... ေျပာဟ” ဖိုးစေနက ႏုတ္ဆက္လိုက္ေတာ့

“ေဟ့ေကာင္ မင္းငါ့ကို ထမင္းေကၽြးခ်င္စိတ္ေလးဘာေလးမ်ား မရွိဘူးလားေဟ”

ဖိုးစေန စိတ္ေရာလူပါ ညစ္သြားသည္။ ကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံမရွိလို႕ အိမ္ျပန္ၿပီးေခါက္ဆြဲျပဳတ္ေသာက္ပါမည္ဆိုမွ ေက်းဇူးရွင္က ထမင္းေကၽြးခိုင္းေနေသးသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းႀကီးဆိုေတာ့ ေအာ္ထုတ္၍လဲမရ၊

“ဟ ... ေကၽြးခ်င္တာေပါ့ဟ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွ လာေျပာရလားဟ။ လခထုတ္ၿပီးမွ ေကၽြးႏိုင္မွာေပါ့။”

“လာမၿဖီးနဲ႕ေဟ့ေကာင္၊ မင္းလခထုတ္ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ စလံုးက ကုမၸဏီေတြက လမကုန္ခင္ လခေပးေနက်ပါကြာ မင္းကလဲ”

ဖိုးစေန စိတ္ထဲကေျပာမိသည္ “ဇြတ္ပါလားေက်းဇူးရွင္ရယ္”

“အရင္ကေတာ့ လမကုန္ခင္ရတာပဲဟ။ ခုမွ GYRO ဆိုတာၾကီးနဲ႕ လခေပးမယ္လုပ္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးရက္မွ လခရရ ေနတာ ၃ - ၄ လ ရွိေနၿပီ”

“ရရ မရရ ကြာ၊ ဒီေန႕ေကၽြးမွရမယ္၊ မင္းမွာ ပိုက္ဆံမပါရင္ ငါစိုက္ထားေပးမယ္။ ေနာက္ နာရီဝက္ေနရင္ေရာက္မယ္။ ဒါပဲ”

သူေတာ္ေကာင္း မ်ား ဒုကၡေရာက္ၿပီဆိုရင္ သမၼာေဒဝ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ား ၾကည့္မေနတတ္ၾက၊ ထမင္းငတ္ကိန္းဆိုက္ေနေသာ ဖုိးစေနဆီသို႕ ထမင္းဒကာတစ္ေယာက္ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ေအာင္ ပို႕ေပးလိုက္ၾကေလသည္ဟုသာ မွတ္ယူရင္း Oriental House မွာ ငစေနနဲ႕ဘုန္းႏိုင္ ၂ေယာက္သား ထမင္းစားခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။


30th July Update ...
သမၼာေဒဝနတ္မင္းမ်ား ကူညီလြန္းၾကသည္ထင့္ ... ဒီမနက္ ဘဏ္လက္က်န္စစ္ၾကည့္ေတာ့ လခက မ်က္စိလည္လမ္းမွားကာ တစ္ရက္ေစာၿပီး ဝင္ေနသတဲ့ဗ်ာ။ ေပ်ာ္ပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေလးလဲ ထပ္လုပ္ဦးမွလို႕ ေတြးမိပါတယ္။ ေရွးကလုပ္ခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေလးေတြေၾကာင့္ အခုဘာမွအခက္အခဲမရွိ အဆင္ေျပသြားေပမယ့္ ေနာင္ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆနာေတြအတြက္ ကုသိုလ္ေတြမက်န္မွဒုကၡ လို႕ အေတြးေပါက္မိလို႕ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ လုပ္လိုက္ပါဦးမယ္ဗ်ား။

Dedigated to Phone Naing who urged me to update my blog.

No comments: