Thursday, July 30, 2009

Schumacher in for Massa!

Well well well,

F1 Race is getting more and more interesting one race after another this season. Earlier, it’s very boring with only Bawrn Mercedes cars dominating the circuit with their cut-through double diffusers. After some races, the red and blue colored Red Bull is surprisingly chasing white Bawrn cars. Vettle taking podiums and winnings as a youngest F1 racer are really challenges to Bawrn as well as the come-back Webber with his first win to the 130th F1 race.

Till then I though “Oh! Ok, rookies rocks”. Nothing more than that. But now!!! The Red and Silver McLaren Mercedes came back with the beloved KERS as well as the wicked red Ferrari devils. After Michael Schumacher retired in 2006, I’ve become the fan of “Nior” rookie who shook the F1 world, named “Lewis Hamilton”. This season, he’s faced with very tough events but this little English blackie never give up. Sloppy car at the start of the season, the “Lie-gate” scandal and unfortunate accidents all cannot hold him back for long time and last week, he came back to podium, not only to stand there but to grab the winning award. At the same time, our beloved “Red Devil” Massa was hit by a debris and warded in the ICU of a hospital. His come-back for next race has been ruled-out and also the rest of the season is not certain.

A lot of rumors came out of grapevines who’d replace to Massa’s seat and Michael Schumacher’s name was at the top of the list. But earlier, his spoke-person, and other people closed to him denied that he’s coming back highlighting the neck injury he’s got last April, as well as his age. Now, this morning, he announced that he’ll take that Ferrari seat again till Massa is fit enough to drive again. (That mean at least end of this season).

What can I say more. My favorite drivers, better cars, new teams, F1 is full of surprise and I can’t wait to see how Michael and Lewis race against each other. That’s a dream come true.

Wednesday, July 22, 2009

ဖ်က္မရေသာအတိတ္ ၇ - အတိတ္ခါးခါး

ငစေနတစ္ေယာက္ ဘေလာ့ဘက္ ေျခဦးလက္ဦး ဘာဦးမွ မလွည့္ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ၾကာေခ်ၿပီ။ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပ ျပခ်င္ရာျပလို႕ရေသာ္လည္း တစ္ကယ့္အေၾကာင္းအစစ္မွန္က ျပန္မလွန္လိုေသာ အတိတ္တို႕ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း အတိတ္ဆိုသည္မွာမဖ်က္စေကာင္း၊ ေပးထားေသာေခါင္းစဥ္ကလဲ ဖ်က္မရေသာအတိတ္ ဆိုေတာ့ မေရးခ်င္လဲ ေရးရေတာ့သည္။ သူမ်ားအတြက္ အထူးအဆန္းေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္။ ငစေနအတြက္ေတာ့ အေသအမႊားသည္လဲ မေမ့ႏိုင္စရာေတြပင္ျဖစ္သည္။

ခ်န္လွပ္သင့္တာကို ခ်န္လွပ္၍ ဇာတ္လမ္းကိုဆက္ရေသာ္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို သည္းမခံႏိုင္ေသာသူတို႕သည္ ၁၉၈၈ တြင္ မိမိတို႕ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ျပသၾကေလေတာ့သည္။ ထိုႏွစ္အေစာပိုင္းေလတြင္ပဲ ငစေန႕အေဖသည္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားပိုင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေစ ဟူေသာ အမိန္႕စာတစ္ေစာင္ကို လက္ခံရရွိခဲ့သည္။ အေဖကေတာ့ ဘာမွတုန္႕ဆိုင္းမေန၊ သြားဆိုလွ်င္ ေၾကာပိုးအိတ္တစ္လံုးလြယ္ၿပီး ဘယ္လိုသြားရသြားရ ဘယ္ကိုသြားရသြားရ သြားလိုက္သည္သာျဖစ္သည္။

အေျခအေနေတြက မေကာင္းရာက ပိုပိုဆိုးလာသည္။ တစ္ရက္ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း အတန္းထဲသို႕ အေဖအစ္ကိုဝင္လာသည္။ မလာစဖူး ေရာက္လာေသာ ဘဘႀကီးကိုၾကည့္၍ ဖိုးစေန အံ့အားသင့္သြားသည္။ ဘဘႀကီးႏွင့္ ဆရာမတို႕ တီးတိုးတိုင္ပင္ေျပာဆိုၾကၿပီးေနာက္ ဆရာမကဖိုးစေန၊ ဘဘႀကီးနဲ႕ ျပန္လိုက္သြားလိုက္ ဟိုေျပာသည္။ ထိုစဥ္မွာပဲ တစ္ျခားေက်ာင္းသားေတြကိုလဲ ေက်ာင္းသားမိဘေတြ လာေခၚၾကသည္။ အျပင္မွာ အေမႏွင့္ ဘဘႀကီးသားအလတ္ ကိုေလးတို႕က ကားႏွင့္ေစာင့္ေနၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖိုးစေနတို႕ အိမ္ကိုျပန္လာၾကသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့့ ေမေမက ဖိုးစေနတို႕ေက်ာင္းေတြ ခဏပိတ္သည္ဟုေျပာသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ဆႏၵျပၾကသည္တဲ့။ ရဲေတြ လံုထိန္းေတြက ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ၾကသည္တဲ့။ ကံေကာင္းျခင္း ၂ ဆင့္ထပ္ေသာ ၇ ရက္ ၇ လသည္ ရုတ္တရက္ အက်ည္းတန္ေလသည္။

ေဖေဖႏွင့္ အဆက္အသြယ္မရ။ ရန္ကုန္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းဆက္သြယ္ေရးက လံုးဝျပတ္ေတာက္လုနီးပါး။ တိုင္းရင္းသားတပ္ဖြဲ႕မ်ားႀကီးစိုးရာနယ္ေျမမို႕ အစိုးရဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အေတာ္ပင္ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္။ လမ္းမေတြမွာ ဘုန္းေမာ္ ဘုန္းေမာ္ ဟူေသာအသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ေမေမ့ကို ဘုန္းေမာ္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားအစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္တဲ့။ ဆႏၵျပရင္း လံုထိန္းေတြလက္ခ်က္နဲ႕ ေသသြားတယ္တဲ့။

လူေတြမေက်နပ္ခ်က္က ပိုမ်ားလာသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက စစ္တပ္ဆိုတာမိုးေပၚေထာင္မပစ္ဘူး ပစ္ရင္ တည့္တည့္ပစ္တယ္ ဟုေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ သူအလုပ္ကထြက္သြားသည္တဲ့။ သူ႕ေနရာတြင္ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ဝင္လာသည္။ ဆႏၵေတြ မေစာၾကပါနဲ႕၊ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ကို အတူတူခ်ီတက္ၾကတာေပါ့ ဟုေျပာသည္။ ဒီမိုကေရစီဆိုေသာ စကားလံုးအသစ္တစ္ခု ထိုရက္ပိုင္းတြင္ ေတာ္ေတာ္ၾကားလာရသည္။ ထို နဖူးေျပာင္ေျပာင္လူႀကီးလဲ သိပ္ၾကာၾကာမခံလိုက္ပါ။ အလုပ္ထြက္သြားျပန္သည္။ ေမေမက ရံုးသြားေနရဆဲျဖစ္သည္။ ဖိုးစေနတို႕ေက်ာင္းမွာ ေရတပ္က စစ္သားမ်ားဝင္ေနၾကသည္ဟုေျပာသည္။ စစ္တပ္ကိုမႀကိဳက္လို႕ စစ္တပ္ကေန ခြဲထြက္လာသည္တဲ့။ လမ္းထိပ္မွာ TE11 စစ္ကားႀကီးႏွင့္ စစ္သားမ်ား သီခ်င္းေတြဖြင့္ၿပီးေရာက္လာသည္။ လူေတြကစံပါယ္ပန္းေတြ သေျပပန္းေတြႏွင့္ ႀကိဳဆိုၾကသည္။ စစ္တပ္သည္ ျပည္သူဘက္ကတစ္သားတည္းေနသည္ဟု သူတို႕ကေျပာၾကသည္။ ဘာေတြမွန္းမသိပါ။ စစ္တပ္က လူထုဘက္ကဟုေျပာေသာ္လည္း ဖိုးစေနတို႕ဦးေလးမ်ား၊ လမ္းထဲမွ အစ္ကိုႀကီးမ်ား အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ လမ္းကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ပိတ္၍ နံရံအျမင့္ႀကီးမ်ားကာၿပီး ကင္းစင္မ်ားေဆာက္သည္။ လူႀကီးမ်ားအကုန္လံုး အလွည့္က်ကင္းေစာင့္ရသည္။

ရုတ္တရက္ အေၾကာင္းမၾကားပဲ ေဖေဖျပန္ေရာက္လာသည္္။ ခြင့္ ၃ ရက္ရ၍ ျပန္လာသည္တဲ့။ သံႀကိဳးရိုက္ထားတယ္ မရဘူးလားဟုေမးသည္။ ေၾကးနန္းရံုးႀကီးမွာ ဝန္ထမ္းေတြမရွိေတာ့တာ ေဖေဖမသိ။ ေျမာက္ဖ်ားပိုင္းတြင္ ရန္ကုန္သတင္း ဘာမွမၾကားဟုေျပာသည္။ ရန္ကုန္ႏွင့္နီးလာမွ သတင္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ၾကားလာရသည္တဲ့။ ေဖေဖသည္ ဝန္ထမ္းေကာင္းပီသစြာပင္ ခြင့္ ၃ ရက္ေစ့ေသာအခါ ေက်ာပိုးအိတ္ေကာက္လြယ္ေလသည္။ ျပန္ေတာ့မည္ဟုေျပာသည္။ ေမေမက အေျခအေနမေကာင္း၊ ရန္ကုန္မွာပဲခဏေနၿပီးမွ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္မွ ျပန္ရန္ေျပာသည္ကိုလက္မခံ၊ အတင္းျပန္သြားသည္။ ထိုညတြင္ ႏိုင္ငံတစ္ကာသတင္းဌာနမ်ားမွ ေနာက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးဆင္ႏႊဲမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာၾကသည္။ တရုတ္မ်ား၏အယူအဆ ၈ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းသည္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားကို တစ္ကယ္ေဆာင္က်ဥ္းမေပးႏိုင္ေၾကာင္း သိလုိက္ရေလသည္။

ေနၾကတ္ျခင္း

မေန႕က ေခါင္းကိုက္တာနဲ႕ ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္တဲ့ဖိုးစေန မနက္အိပ္ယာႏိုးေတာ့ အေတာ္ေလးကိုေမွာင္ေနပါေသးတယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဘယ္ႏွနာရီေလာက္မ်ားရွိပါလိမ့္ ဆိုၿပီး နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၇း၄၅ ရွိေနပါၿပီ။ ၈ နာရီတက္တဲ့ရံုး၊ တက္ဆီနဲ႕ေတာင္ နာရီဝက္သြားရတဲ့ခရီးမို႕ ဒီေန႕ေခါင္းကိုက္ၿပီး အိပ္ယာထေနာက္က်လို႕ ခြင့္ယူတယ္လို႕ပဲ မန္ေနဂ်ာဆီ အီးေမးလ္ ပို႕လိုက္ပါတယ္။ အျပင္မွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနတုန္းပဲ။ မိုးလဲရြာထားေတာ့ မိုးအံု႕ၿပီးေမွာင္တယ္ပဲေအာက္ေမ့လိုက္ပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာက ခြင့္တစ္ရက္အလကားကုန္သြားမယ္။ မင္းသက္သာတဲ့အခ်ိန္လာခဲ့ ငါ HR ကိုေျပာထားေပးမယ္ဆိုၿပီး အီးေမးလ္ျပန္လာတာနဲ႕ ေအး ငါ ၁၀ နာရီေလာက္ ေရာက္မယ္ လို႕ အီးေမးလ္ ျပန္ပို႕လုိက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆးမွ ရံုးကိုလာခဲ့ပါတယ္။

ရံုးေရာက္ေတာ့မွ အီးေမးလ္စစ္၊ သတင္းေတြဖြင့္ၾကည့္နဲ႕လုပ္ေတာ့ ေအာ္ ... ဒီမနက္ေနၾကတ္တယ္ဆိုပဲ လို႕ သိလိုက္ရပါတယ္။ အိႏိၵယဘက္မွာလဲ လူတစ္သိန္းေလာက္ ေနၾကတ္မယ့္လမ္းေၾကာင္းတည့္တည့္ကရြာတစ္ရြာမွာ စုၿပီး ေနၾကတ္တာၾကည့္ဖို႕လုပ္တာ မိုးေတြ မတရားအံု႕ေနလို႕ အကုန္တပ္ေခါက္ျပန္သြားရတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းလဲ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

Monday, July 13, 2009

Call The Police

ဟီး ... "တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ေပၚလို႕လာ ငါသာမင္းေလာင္း ထီးျဖဴေဆာင္း" ဆိုတာေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးဘူးနဲ႕တူပါရဲ႕။ ၄ လေလာက္ ေပ်ာက္ၿပီး ျပန္ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။

ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ဒီေန႕ ရံုးမွာလြဲခဲ့တဲ့အလြဲေလးတစ္ခုပါ။ ညတုန္းက အိပ္ကာနီးေလးမွာ ေဘးခန္းကလင္မယား အေသသတ္ၾကပါတယ္။ အျပင္ထြက္လုိက္ အထဲဝင္လိုက္ ထုရိုက္ႏွက္သံေတြနဲ႕ ဆူညံအိပ္မရတာနဲ႕ ေနာက္တစ္ခါ အသံထြက္လာလို႕ကေတာ့ ငါရဲအေခၚပဲဆိုၿပီး ဖုန္းကိုအဆင္သင့္ကိုင္ထားပါတယ္။ ဒင္းတို႕ပဲကံေကာင္းေလသလားေတာ့မသိ၊ ဖုန္းဆက္ပါေတာ့မယ္ဆိုမွ အသံၿငိမ္သြားပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲကၽြန္ေတာ္လဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ရဲေခၚမယ္ဆိုတာက စိတ္ထဲမွာဘယ္လိုစြဲက်န္ေနမွန္းမသိလိုက္ဘူး။

ရံုးေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနရင္နဲ႕ (မရို႕မေသ) အေပါ့အပါးသြားခ်င္လာတာနဲ႕ အိမ္သာသြားတက္ၿပီး ေရဆြဲအခ်မွာ ေရသန္႕ပိုက္က ေရယိုေနတာေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ သန္႕ရွင္းေရးအလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကိုေခၚၿပီး "Call the police, the pipe is leaking" လို႕ေျပာခ်လိုက္ပါတယ္။ :D သန္႕ရွင္းေရးေကာင္ေလးက ကိုယ့္ကို ျပဴးၾကည့္ၿပီးက်န္ခဲ့တာကို ဒီေကာင္ ဘာေၾကာင္ေနလဲမသိဘူး။ အဂၤလိပ္လိုမွ နားလည္ရဲ႕လားမသိဘူး ဘာညာနဲ႕ ပြစိပြစိ လုပ္လာၿပီးေတာ့မွ လက္ေဆးေနရင္းနဲ႕ ငါဘာမ်ားေျပာမိပါလိမ့္ လို႕ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ္ေျပာတာလြဲေနမွန္းသိပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သန္႕ရွင္းေရးေကာင္ေလးကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး "sorry, I mean call the maintenance" လို႕ လွမ္းေျပာလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွလဲ ဆရာသမားေလး ရီက်ဲရီက်ဲနဲ႕ ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။

အလုပ္ေတြမ်ား အရႈပ္ေတြမ်ားၿပီး ဖိုးစေနေခါင္းလဲ ၾကက္ဥဟတ္ဘြိဳင္ျဖစ္ေနၿပီနဲ႕တူပါရဲ႕ဗ်ာ။