၁၉၈၇ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္ ...
“ႏိုင္ငံေတာ္မွ ၂၅ က်ပ္တန္၊ ၃၅ က်ပ္တန္ ႏွင့္ ၇၅ က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကို တရားမ၀င္ေငြအျဖစ္ ေၾကျငာလိုက္သည္” ဆိုတဲ့ ေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ကုန္တယ္။ အဓိက ျပႆနာက ေငြစကၠဴအတုေတြ အမ်ားအျပား ထြက္လာလို႕ လို႕အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ျခား အေၾကာင္းရာေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိလိမ့္ဦးမယ္လို႕ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘယ္သိမတုန္း၊ ငေစေနဆိုတာ အဲဒီတုန္းက သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားႀကီးပဲဥစၥာ။ ငိုတဲ့သူက ငို၊ ရယ္တဲ့သူက ရယ္ ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ မေန႕ကမွ အိမ္ကပိုက္ဆံေတြ ဘဏ္ထဲ အကုန္ထည့္မိလို႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဆိုတဲ့ သူမ်ိဳးေတြ ရွိသလို၊ ကား၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ထုတ္ထားၿပီးေတာ့မွ ေငြ ငါးရာ တစ္ေထာင္ ေလာက္ကြာေနတာကို ၫွိလို႕မရတာနဲ႕ မနက္ျဖန္မွ ေျခမယ္ဆိုၿပီးအလုပ္ လက္ထဲမွာ ေငြေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ ပိုက္ေဘာမိသြားတဲ့သူေတြလဲ ပါတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေငြတစ္သိန္းဆို ကားအေကာင္းစားတစ္စီး အသာေလးရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြစကၠဴကို ဒီလို ရုတ္တရက္ ဖ်က္သိမ္းတာဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကးလည္ပတ္ စီးဆင္းမႈကို အေတာ္ေလး ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အထူးသျဖင့္ ၂၅ က်ပ္တန္နဲ႕ ၇၅ က်ပ္တန္ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက လူသံုးအမ်ားဆံုး ေငြစကၠဴမဟုတ္လား။ ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈ လံုး၀ ရပ္တန္႕လုမတတ္ကို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကေန စေမႊးခဲ့တဲ့ မီးဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အရွိန္ရလာတယ္။ တစ္ျခား အေၾကာင္းအရာေတြကလဲ ဒီမီးကို ေလာင္စာေလာင္းေပးၾကတာကိုး။
အဲဒီတုန္းက ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာကလဲ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စု နဲ႕အတူ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ လူေတြက တစ္ပါတီ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို စိတ္ကုန္လာၾကၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၂ မတိုင္ခင္တုန္းက ေနရာရခဲ့ၿပီး အခု အေျခအေနမေကာင္းတဲ့သူေတြေပါ့။ အေရွ႕ပိုင္း နယ္စပ္ေတြမွာကလဲ တရားဥပေဒက ေသျခာ မစိုးမိုးႏိုင္၊ ကခ်င္ ဆိုရင္ KIA၊ ရွမ္းဆိုရင္ တရုတ္ျဖဴလက္က်န္နဲ႕ တစ္ျခား တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ေတြ၊ တစ္ျပည္လံုးကို ေျမေအာက္ကေန လိုက္ၿပီး ပိုးထိုးသလို ထိုးေနတာက ဗကပ၊ က်န္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းက KNU ဆိုၿပီး လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အႀကီးအက်ယ္ စိုးမိုးေနတဲ့အခ်ိန္။ သူတို႕ကလဲ အာဏာကို လိုခ်င္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားက အာဏာကို လိုခ်င္လိုခ်င္ သူတို႕ ပထမဆံုး ေျမွာက္ေပးတာက ေက်ာင္းသားပဲ။ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပၾကတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရင္ ဦးေန၀င္းက စစ္တပ္ကို ႏွိမ္နင္းဖို႕ အမိန္႕ေပးတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ဟာ ေခတ္သစ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ တံတားျဖဴက တံတားနီျဖစ္သြားတယ္။ ျပည္တြင္းက အေျခအေနေတြကို ၾကားသိရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္လုပ္ၿပီး ပါ၀င္လႈပ္ရွားေပးခဲ့တယ္။ ဦးေန၀င္းက“စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္” လုိ႕ ျခိမ္းေျခာက္တယ္။ လူထုက ေရွ႕တိုးတယ္။ တပ္မေတာ္ ေလ နဲ႕ တပ္မေတာ္ ေရ က လူထုဘက္က ပါ၀င္ရပ္တည္လာတယ္။ ဦးေန၀င္း ဆင္းေပးလိုက္ရတယ္။ ဦးစိန္လြင္ တက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက ထိန္းလို႕မရေသး။ အာဏာကို ျပည္သူ႕ဘက္ကို ျပန္လႊဲေပးပါၿပီ ဆိုၿပီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာတယ္။ “ဆႏၵေတြ မေစာၾကပါနဲ႕” လုိ႕ ေလေျပထိုးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ဖို႕ႀကံတယ္။ လူထုက “နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ဦးေမာင္ေမာင္၊ အရူးေထာင္ကို ပို႕လိုက္ပါေတာ့” ဆိုၿပီး ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ ေတာမီးေလာင္လို႕ လက္ခေမာင္းခတ္တဲ့ ေတာေၾကာင္ေတြကို ထိန္းလို႕မရျပန္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ အေျခအေနက ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးလာတယ္။
“ႏိုင္ငံေတာ္မွ ၂၅ က်ပ္တန္၊ ၃၅ က်ပ္တန္ ႏွင့္ ၇၅ က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴမ်ားကို တရားမ၀င္ေငြအျဖစ္ ေၾကျငာလိုက္သည္” ဆိုတဲ့ ေၾကျငာခ်က္ေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ကုန္တယ္။ အဓိက ျပႆနာက ေငြစကၠဴအတုေတြ အမ်ားအျပား ထြက္လာလို႕ လို႕အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာ တစ္ျခား အေၾကာင္းရာေတြလဲ အမ်ားအျပားရွိလိမ့္ဦးမယ္လို႕ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားမိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘယ္သိမတုန္း၊ ငေစေနဆိုတာ အဲဒီတုန္းက သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားႀကီးပဲဥစၥာ။ ငိုတဲ့သူက ငို၊ ရယ္တဲ့သူက ရယ္ ေပါ့။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလဲ မေန႕ကမွ အိမ္ကပိုက္ဆံေတြ ဘဏ္ထဲ အကုန္ထည့္မိလို႕ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဆိုတဲ့ သူမ်ိဳးေတြ ရွိသလို၊ ကား၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံေတြ အကုန္ထုတ္ထားၿပီးေတာ့မွ ေငြ ငါးရာ တစ္ေထာင္ ေလာက္ကြာေနတာကို ၫွိလို႕မရတာနဲ႕ မနက္ျဖန္မွ ေျခမယ္ဆိုၿပီးအလုပ္ လက္ထဲမွာ ေငြေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ ပိုက္ေဘာမိသြားတဲ့သူေတြလဲ ပါတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ေငြတစ္သိန္းဆို ကားအေကာင္းစားတစ္စီး အသာေလးရတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြစကၠဴကို ဒီလို ရုတ္တရက္ ဖ်က္သိမ္းတာဟာ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေငြေၾကးလည္ပတ္ စီးဆင္းမႈကို အေတာ္ေလး ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ အထူးသျဖင့္ ၂၅ က်ပ္တန္နဲ႕ ၇၅ က်ပ္တန္ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက လူသံုးအမ်ားဆံုး ေငြစကၠဴမဟုတ္လား။ ေငြေၾကးစီးဆင္းမႈ လံုး၀ ရပ္တန္႕လုမတတ္ကို ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကေန စေမႊးခဲ့တဲ့ မီးဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အရွိန္ရလာတယ္။ တစ္ျခား အေၾကာင္းအရာေတြကလဲ ဒီမီးကို ေလာင္စာေလာင္းေပးၾကတာကိုး။
အဲဒီတုန္းက ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ဆိုတာကလဲ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စု နဲ႕အတူ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ လူေတြက တစ္ပါတီ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို စိတ္ကုန္လာၾကၿပီ။ အထူးသျဖင့္ ၁၉၆၂ မတိုင္ခင္တုန္းက ေနရာရခဲ့ၿပီး အခု အေျခအေနမေကာင္းတဲ့သူေတြေပါ့။ အေရွ႕ပိုင္း နယ္စပ္ေတြမွာကလဲ တရားဥပေဒက ေသျခာ မစိုးမိုးႏိုင္၊ ကခ်င္ ဆိုရင္ KIA၊ ရွမ္းဆိုရင္ တရုတ္ျဖဴလက္က်န္နဲ႕ တစ္ျခား တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕ေတြ၊ တစ္ျပည္လံုးကို ေျမေအာက္ကေန လိုက္ၿပီး ပိုးထိုးသလို ထိုးေနတာက ဗကပ၊ က်န္တဲ့ ေတာင္ပိုင္းက KNU ဆိုၿပီး လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြက အႀကီးအက်ယ္ စိုးမိုးေနတဲ့အခ်ိန္။ သူတို႕ကလဲ အာဏာကို လိုခ်င္ေနၾကတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားက အာဏာကို လိုခ်င္လိုခ်င္ သူတို႕ ပထမဆံုး ေျမွာက္ေပးတာက ေက်ာင္းသားပဲ။ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပၾကတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရင္ ဦးေန၀င္းက စစ္တပ္ကို ႏွိမ္နင္းဖို႕ အမိန္႕ေပးတယ္။ ကိုဖုန္းေမာ္ဟာ ေခတ္သစ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ ျဖစ္သြားတယ္။ တံတားျဖဴက တံတားနီျဖစ္သြားတယ္။ ျပည္တြင္းက အေျခအေနေတြကို ၾကားသိရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္လုပ္ၿပီး ပါ၀င္လႈပ္ရွားေပးခဲ့တယ္။ ဦးေန၀င္းက“စစ္တပ္ဆိုတာ ပစ္ရင္ မွန္ေအာင္ပစ္တယ္” လုိ႕ ျခိမ္းေျခာက္တယ္။ လူထုက ေရွ႕တိုးတယ္။ တပ္မေတာ္ ေလ နဲ႕ တပ္မေတာ္ ေရ က လူထုဘက္က ပါ၀င္ရပ္တည္လာတယ္။ ဦးေန၀င္း ဆင္းေပးလိုက္ရတယ္။ ဦးစိန္လြင္ တက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက ထိန္းလို႕မရေသး။ အာဏာကို ျပည္သူ႕ဘက္ကို ျပန္လႊဲေပးပါၿပီ ဆိုၿပီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာတယ္။ “ဆႏၵေတြ မေစာၾကပါနဲ႕” လုိ႕ ေလေျပထိုးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ဖို႕ႀကံတယ္။ လူထုက “နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ဦးေမာင္ေမာင္၊ အရူးေထာင္ကို ပို႕လိုက္ပါေတာ့” ဆိုၿပီး ေၾကြးေၾကာ္တယ္။ ေတာမီးေလာင္လို႕ လက္ခေမာင္းခတ္တဲ့ ေတာေၾကာင္ေတြကို ထိန္းလို႕မရျပန္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ အေျခအေနက ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးလာတယ္။
3 comments:
ေတာ္ေတာ္မွတ္မိတာပဲ.. အမေတာင္ အဲေလာက္ မမွတ္မိေတာ့..။
“နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ဦးေမာင္ေမာင္၊ အရူးေထာင္ကို ပို႕လိုက္ပါေတာ့” ဆိုတာ ျပန္မွတ္မိသြားပီ။ သငယ္တန္းကဟာေတြ မွတ္မိေသးတယ္။ ေကာင္ေလး ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ :P
သူငယ္တန္းမဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒီတုန္းက ၁ တန္းတက္ေနၿပီ။ ဟြန္႕ ... ေသခ်ာလဲ မဖတ္ပဲနဲ႕
Post a Comment